Friday, December 26, 2014

... कुछ तो बनने दो माँ!

उछल कुद करने दो मुझे
ना बंधन में बांधो मुझे माँ...

माँ, छुटकी की माँ कहेती है,
छुटकी बड़ी होके डाक्टर बनेगी !
मुझेभी तो पढ़नेदो माँ..
डाक्टर ना सही, कुछ तो बनने दो माँ!

मैने अक्सर देखा है सारा समय तुम्हे रसोई में बिताते हुए..
माँ, लेकिन स्कुल में तो मैने चार्ट पर देखा है..
टीचर, इंजिनियर, डाक्टर, परिचारिका लड़कियोको बनते हुए!
क्या यह लड़किया सिर्फ़ चार्ट पर दिखती है माँ??
.
.
.
मुझेभी तो पढ़ने दो माँ..
डाक्टर ना सही; कुछ तो बनने दो माँ!

- रसिका

Tuesday, December 23, 2014

बेरजा वजाबाक्या गुणाकार अन् भागाकार!




काही हिशोब सुस्पष्ट अन् ताजे
तर काही धुसर मागे सोडलेले...
काहींचे अस्तित्व जगाला दिसणारे
तर काहींचे ठसे मनावर उमटलेले...

- रसिका

Generation Gap!


''You are the sweetest person I have ever met !'' असं एका १५ वर्षाच्या ओळखीच्या मुलीनी तिच्या एका मित्रासाठी फेसबूक वर लिहिलेल वाचलं आज! दोघांनी एकमेकांबरोबरचे फोटो प्रोफाइल फोटो म्हणून ठेवल्येत. कमाल आहे! यांच्या वयाचे असताना आपण इतके बिनधास्त नव्हतो! गोष्टी खूप सोप्प्या झाल्येत या जेनरेशन साठी! माझ्या आणि माझ्या आई बाबांच्या पिढीतली Generation Gap स्वभावीक आहे.. पण माझ्याहून केवळ १० एक वर्ष लहान असलेल्या मुलांच्या आणि माझ्या पिढीमधे इतका फरक पडावा?? कुणाविषयी तरी स्वाभाविक आकर्षण वाटण्याच्या वयात असलेली ती मुलगी; ते आकर्षण इतक्या बिनधास्त जग जाहीर करत्ये याच आश्चर्य वाटत... कदाचित या गोष्टी इतक्या गंभीरपणे घेण्याच्या नसाव्यात त्यांच्या दृष्टीनी.. पण म्हणजे चांगल्या वाईटाच्या संकल्पनाच बदलत चाल्ल्येत का? की विचार परिपक्व होण्याची वाट न पाहाता या गोष्टींमधे पडणं हे " कूsssल " वाटतं यांना? नवीन पिढीला ( असं त्यांना संबोधताना खरच खूप त्रास होतो आतून ;) ) दोष द्यायचा हेतू अजिबातच नाहीये पण ही मानसिकता समजून घ्यायचा प्रयत्न आहे! :)

चलो बात करो !!

सब यहां दुख़ी है साले
खुश रेहेनेका बस ढोंग है करते!
मन में एक बात है छुपी,
जो खाये जा रही है अंदर ही अंदर..
नहीं! उसे बयान नहीं करेंगे लेकीन!
अभिमान जो हमारी टांग अडाता है!

प्यार करते हो, याद करते हो, तो बताते क्यूँ नहीं?
प्रेम तुम्हारा जताते क्यूँ नहीं?
है भी कोई अनबन तो उसे मिटाओ...
उलझे हुए रिश्तों को सुलझाओ!

जिंदगी इतनी छोटी है की
कब गुजर जाएगी पता भी न चलेगा
और तूम फिर भी वहीं पाओगे खुद को
उसी मोड़ पर!! मकड़ी के जाल में फसें हुए!!
रिश्तो को सुलझाने में नाकामयाब!!
.
.
.
नहीं चाहते हो ये अगर,
तो फिर उठो! चलो बात करो!!

- रसिका

Friday, November 7, 2014


फिर समेटना, फिर बिखरना..
बिखरे हुए टुकड़ो को समेटकर, एक नयीं तस्वीर बनाना..
और फिर एक दिन उसी तस्वीर को तोडकर कुछ नयी पेहेचान बनाना..
बार बार टुटकर जुडना क्या यही है जिंदगी ?

कब कहा कौनसा टुकडा क्या रंग दिखायें किसे है पता...
कब कहा कौनसा रिश्ता जुड जायें; या फिर टूंट जायें किसे है खबर!

टुकडों में बटें रिश्तें... माँ, बाप, भाई, बहन, दोस्त, गुरु, साथी...
हर एक का अपना चेहेरा, अपना स्वभाव..
रिश्ता निभाने की अपनी अपनी अदा..
बदलते टुकड़े ना जाने कौनसी नयी मंज़िल दिखायें
या फिर एक नयी उलझन में डालदें ?

इस टुकड़ो में बटीं जिंदगी को सलाम!!

-रसिका

Wednesday, October 15, 2014

दिवस आजचा


निळ्या शाईच्या कौतुकाचा
सेल्फीज च्या पोस्ट्सचा
शिक्षकांच्या ड्युटीचा
पोलिसांवरच्या ताणाचा
कार्यकत्यांच्या लगबगीचा
उमेदवारांच्या धाकधुकीचा
जागृतांच्या कर्तव्याधिकाराचा
अलिप्तांच्या सुट्टीचा
नेत्यांच्या चुप्पीचा
सेलिब्रेटींच्या अंगुलीदर्षक फोटोसेशनचा
न्युज चॅनेल्सच्या उधाणलेल्या चर्चांचा
तज्ञांच्या अंदाजांचा
लोकशाहीच्या उत्सवाचा


दिवस आजचा... मतदानाचा!

- रसिका

Monday, September 29, 2014

लग्न लग्न २



फोन वर एक इसम: ( अनुनासिक स्वरात )...  नमस्कार मी अ ब क बोलतोय,,,,
र: बोला
अ ब क: मी 'ग म भ' चा मेव्ह्णा!  मुलीची माहीती ब्राम्हण सभेत मिळाली... पण ती अपूर्ण आहे.. जरा पूर्ण सांगता का?
र: आधी ग म भ ची पूर्ण माहिती देता का? ( द्यायची तसदी घ्याल का? स्वत:ची माहिती सीक्रेट ठेवायची आणि दुसर्‍याची प्राथमिक माहिती असताना परत परत विचारायची!! )
अ ब क: अमुक तमुक शिकलाय अमुक तमुक नोकरी करतोय! (माहिती संपली!)
मुलीचे वडील सिनेमा इंडस्ट्री मधे आहेत का?
र: ( गोंधळून... ) नाही! काहीतरी गैरसमज होतोय तुमचा!
अ ब क: अच्छा!! माझ्या वडीलांनी चुकीची माहिती लिहून घेतली असेल!!! मुलीची माहिती सांगा..
र: आधी तुम्ही मुलाचा फोटो आणि माहिती पाठवा मला! माझा मेल आइडी आहे माहिती मधे
अ ब क: तुम्ही कोण बोलताय?
र: मी र बोलत्ये!
अ ब क: म्हणजे तुम्हीच मुलगी आहात का? (!!!) तुम्हीच लग्नाच्या आहात का? 
र: हो! माझंच नाव नोंदवलय!
अ ब क: काय नाव म्हणालात? ( !!!)
र: मी र ज बोलत्ये ! ( यांनी माझं नाव आधी सांगूनच बोलायला सुरवात केली होती ना??)
अ ब क: बर! काय अपेक्षा आहेत तुमच्या?
र: ..................  इत्यादी इत्यादी
अ ब क: (माहितीत त्याच अपेक्षा आहेत हे लक्षात आल्यामुळे कदाचीत...) तुम्ही स्वत: तुमचं नाव नोंदवलय का?
र: हो!
अ ब क: पण म्हणजे आई वडील???
र: (प्रश्नाचा रोख न कळून) हो मी आई - वडीलांबरोबरच  राहाते!
अ ब क: नाही पण म्हणजे तुम्हीच तुमचे नाव नोंदवले.... काही प्रॉब्लेम नाही ना???
(आता यात काय डोंबल प्रॉब्लेम असणार!)
र: नाही! मी स्वत: माझी माहिती चांगली लिहु शकते म्हणून स्वत:च नोंदवले!
अ ब क: (उसने हसून...) बर बर! मॅडम तुम्ही व्हाॅट्स अॅप वर आहात का? या नंबरावर ? त्यावर फोटो पाठवतो!
र: हो आहे! पाठवा... आपले नाव काय? ( आईला!! खरतर आधी सांगितले होते यांनी! )
अ ब क: (अनुनासिक स्वरात पुन्हा तीच टेप.. ) अ ब क... मुलाचा मेव्ह्णा... डोंबिवलीत राहतो... मी स्वत: नाट्य क्षेत्रात काम करतो.. ( ही नवीन माहिती! बाय द वे, मी ''स्वत:'' आणि मी यातला फरक नाही समजला मला! )!!
मी: बर बर.....

नाट्य क्षेत्रातील किंवा खरेतर कोणाही माणसाला मुलीनी स्वत: नाव नोंदवले म्हणून  इतके आश्चर्य वाटावे!! काहीतरी प्रॉब्लेम असावा म्हणून असं केलय इतपत शंका यावी! कमाल आहे! पण काही असो! सक्काळी सक्काळी माझी चांगली करमणूक झाली!!  :D




Saturday, July 26, 2014


पुन्हा कोषात जाऊ पाहणार्‍या फुलपाखराला अडवुन फुल म्हणतं; '' अरे थांब लेका.. कधी काळी माझ्याही मनात असा विचार येऊन गेला होता... पुन्हा कळी होण्याचा! पण एकतर खरच प्रॅक्टिकली तसं करण्याचे सामर्थ्य आपल्यात नाही आणि निव्वळ मनानी तसं करून प्रश्न सुटत नाहीत! तेव्हा आता झटकून टाक हा राग.. जगावरचा.. पंखांमध्ये खूप सामर्थ्य आहे तुझ्या! नवीन आणि सुंदर फुलांना शोधण्याची क्षमता आहे... नव्या वाटा शोधताना थकलास तर थोडा विसावा घे जरूर; पण हतबल होऊन प्रयत्न करणे मात्र थांबवू नकोस! प्रयत्न करून हरलास तरी चालेल पण प्रयत्न सोडून दिवस रेटू नकोस! ''

रसिका

Friday, June 27, 2014

ब्युटी स्पॉट!

   ल्ली सगळ्या गोष्टींवर आपण सतत उतारे किंवा ठोस उपाय शोधत असतो... म्हणजे अगदी साध्या सर्दी खोकल्यापासून ते मानसिक दुखण्यांपर्यंत ( इथे मानसिक विकार अभिप्रेत नाहीत! ) ......... कोणाचीतरी प्रचंड आठवण येऊन अस्वस्थ वाटतं किंवा कुठलातरी अपेक्षाभंग मनाला खूप त्रास देत असतो... खुपत असतो... कधीतरी वाटतं अशा दु:खांवर मात करण्याऐवजी असु द्यावीत ती मनाच्या एका कोपर्‍यात. ती वेदना जिवंत ठेवावी. खरतर ती मुळापासून उखडून टाकणं कोणालाच शक्य नसतं... म्हणूनच ती नाहीच अस म्हणून तिचं अस्तित्व तरी नाकारू नये! या जखमा मनाला जागृत ठेवतात. अधिक संवेदनशील बनवतात... आणि पुढच्या वेळेस ठेच लागण्या आधीच सावधही करतात! त्यावर योग्य फुंकर घालणारी व्यक्ती जेव्हा मिळेल तेव्हा त्या वाहू द्याव्यातच पण एरवी देखील एकांतात त्यांना आपल्यावर सत्ता गाजवू द्यावी. म्हणजे त्या दु:खाला दडपून टाकण्यात आपली शक्ती व्यर्थ जात नाही.. ते दु:ख अनुभवून त्याचा निचरा झाल्यावर मनाला थोपटत म्हणावे ''आल इज वेल!!''
   येत असेल कोणाची आठवण तर ती येऊ द्यावी... विराहामुळे नात्यांची खोली आणि गोडी दोन्ही वाढते!! नात्यांना तपासून पाहता येते... त्याचा आकार आणि व्याप्ती कळते.
   शेवटी काय, दु:खाची, काळजीची काजळी असणारच आहे... फक्त तिला आपले आयुष्य व्यापू द्यावे की ब्युटी स्पॉट प्रमाणे तिचे अस्तित्व मान्य करत बाळगावे ही निवड आपलीच असणार आहे!

- रसिका

Monday, June 16, 2014


जब मैने भरोसा रखा दुनियापर, पुरानी मान्यताओंका नकाब हटाकर,
समझ आया की इंसानियत है सबकी खरी जात और है मझहब भी...
आदर, प्रेम, सम्मान तो सब मैं है समान... फर्क हैं तो सिर्फ रेहेन सेहेन, रिवाज और आदर्शों में ..
और फिर अंजाने लोगोंमेंभी मैने महफ़ूज़ मेहेसुस किया...

- रसिका

Tuesday, June 10, 2014


प्रत्येकाचे 'अभिमान' आणि प्रत्येकाची 'तत्व'!
प्रत्येकाच्या अपेक्षा अन् प्रत्येकाचे 'स्वातंत्र्य'!
आपापले स्वातंत्र्य जपायचा आज प्रत्येकाचा प्रयत्न,
मी म्हणेन तस समोरच्याने वागावे हा मात्र प्रत्येकाचाच आग्रह (बर्‍याचदा हट्ट!) !
मैत्री, प्रेम, जिव्हाळ्याच्या नात्यांना होतोय का या 'स्पेस' चा जाच?
की अजुन पुरेसे शिकायचोय आपण व्यक्तिस्वातंत्र्याचे प्रॅक्टिकल?
की हा आहे पिढ्यांमधल्या वैचारीक अंतराचा मुद्दा?
माझ्यावर फक्त माझाच हक्क, मी माझा स्वतंत्र...
पण मग प्रेमाच्या ओलाव्यासाठी का आतून तुटतो इथे प्रत्येकजण?
अपेक्षाभंग इथे रोजचाच आणि प्रेमळ रुसव्या
फुगव्यांची जागा केव्हाच घेतल्ये धुसफूस आणि चिडचिडीनं.......
मनामनातल्या या शीतयुद्धाला आस आहे सामंजस्याची...
धुमसणार्‍या मनांना ओढ आहे शीतल, आश्वासक उबा-याची.....

- रसिका

Wednesday, March 12, 2014


आम्ही करतोय इथे मजा मस्तीचे सोहळे
माझा शेतकरी सखा झेली गारपिटीची वादळे....
आमचे जगणेच कोरडे, माती-पावसाशी आम्हा काय देणे घेणे ?
ज्यानी राखले मातीशीच इमानं; त्याला मात्र प्रकोपाचा मान !
घर्म बिंदूंनी मांडली ज्याने मातीची पूजा
आणि कष्टाने ज्याने फुलवला आपला मळा,
त्याच्याच माथी हाणी तो वरचा बाबा गारपिटीची काठी...
आम्ही कोरडे ते कोरडेच.. नामनिराळे, करू मस्तीचे सोहळे ........

- रसिका

Monday, March 3, 2014

वेड!!!


कधीतरी वाटत मला अशी फरफरा चित्र काढावीत लहान मुलांसारखी.... किंवा पळत सुटाव वार्‍यासारख...
किंवा रानोमाळ भटकावं अगदी स्वछंदी!! पिंजून काढावा देश गावोवाव भट्काव... कुपोषण म्हणजे नेमक काय.. अर्धापोटी जगणारी माणस पाहावीत जरा आपला कंफर्ट झोन सोडून... पुरुषांच्या खांद्याला खांदा लावून (शब्दष:!) काम करणारी मी, घ्यावी जरा समजून तळागाळातल्या स्त्रीची व्यथा!!  कोण जाणे हे सगळं करता येईल की नाही... पण यातल्या काही गोष्टी तरी करता याव्यात आयुष्यात... तेवढे बळ एकवटूदेत!!

Friday, February 14, 2014

ना बनाओ अपने दिल को शीशेसा नाज़ुक यारों....
पाओगे उसे टूटा हूआ गम की एकही लकीर से.......

नाहीं बनाओ उसे पत्थर जैसा सख़्त,
जिसतक जसबाद पोहोच ही ना सके...

बनाओ उसे शंख जैसा ज़िंदादील और गेहेरा,
अगर कोई साद दे तो प्रतिसाद दे सके;
और कोई ध्यान से सुननेवाला मिलें, तो अपने गेहेरे राज़ खोल सके....

- रसिका

Sunday, February 9, 2014

मन १: ( स्वत:ला ) व्यक्त हो व्यक्त!!
मन २: कशाला? का तुला सतत व्यक्त व्हायचा सोस? अव्यक्त होऊनही; मौनातूनही भावना व्यक्त करता येतात की!
मन १: अरे पण त्याने गैरसमज होतात... आपण बोलल्याशिवाय कळत नाही समोरच्याला...
मन २: अरे पण काही गोष्टी अव्यक्त.. अपूर्ण ठेवण्यातच मज्जा असते... आणि व्यक्त न झाल्यामुळे संबंधही  बिघडत नाहीत!
मन १: ह्मम्म.. पण माझा स्वभावच नाही रे तो! व्यक्त झालं; बोलून टाकलं की कस हलक वाटत...कधी चुकून तुझ्यासारखा वागायला गेलो की घुसमटायला होत!!
मन २: ह्मम्म!! आणि मग लागतो निकाल सगळ्याचा! लोक काय समजायच ते समजतात!!
मन १: लोक नेहमीच त्यांना हव तेच समजतात! म्हणूनच तुझ्यासारख मनात एक, ओठात एक नाही जमणार   मला!! बिघडले संबंध तर बिघडूदेत! मला ज्यांच्याबद्दल प्रचंड प्रेम वाटताय, ज्यांच्याबद्दल आदर, माया वाटत्ये त्यांना मी थेट सांगणार ! जिथे नाही पटणार तिथे स्पष्ट नापसंती दर्शवणार! उगाच गुडी गुडी, तुझ्यासारख पॉलीटीकल वागायला नाही जमणार मला!
मन २: म्हणूनच लोक तुला फटकळ म्हणतात!
मन १: अरे फटकळपणा, भांडण करण हा काही माझा स्वभाव नाही! माझा स्वभाव जे आहे ते मॅनीप्युलेट (manipulate) न करता व्यक्त करण! स्पष्ट! स्वच्छ!
मन २: ह्मम्म... तू असा आहेस म्हणूनच तुला मित्र कमी आहेत!
मन १: असेनातका! जे आहेत ते नक्की माझे आहेत! कुठल्याही वेष्ट्नाशीवाय... मला 'रॉ' स्वीकारणारे!

- रसिका

Friday, February 7, 2014

''शेंगदाणेवाला''.....





    
 
अलीकडे जुहूच्या समुद्रावरच्या या शेंगदाणेवाल्याकडे पाहून आठवलेली एक गंमत... 'फेरीवाले' आणि त्यांची वस्तू विकायची स्टाइल नेहमीच माझा आवडीचा आणि कुतुहलाचा विषय असतो...''शेंगदाणेवाला'' हा असाच माझा एक आवडीचा मनुष्य!
  लहानपणी उन्हाळ्याच्या सुट्टीत खडखडत्या एस टी उर्फ लाल डब्यात बसून गावाला जातानाच्या माझया काही खास आठवणी आहेत... उकाडा.. तापलेली एस टी.. घामाच्या धारा.. कोकणातल्या वेड्या वाकड्या वाटा.. त्यात भारी कंडीशन ( !! ) असलेली, धुराचे लोट सोडणारी एस टी.... रिज़र्वेशन न करता पोरा बाळांसकट प्रवास करणारे प्रवासी... मग अशीच कोणीतरी बाई आपल्या मुलाला मांडीवर घेऊन आमच्या सीट वर गर्दी करून बसल्ये.... त्यात पुढच्या मागच्या किंवा बाजूच्या कोणातरी पोराला उलटी होत्ये.... मग वार्‍याबरोबर सुटलेला तो वास.... मग त्या वासामुळे आपल्याला पण आता उलटी होत्ये की काय अशी वाटणारी भीती!!! मग आईला ''आई अजुन किती लांब आहे!!!'' असं माझ आणि बहिणीच विचारण..... या सगळ्या भयंssकर प्रकारात काही दिलासा देणार्‍या गोष्टी होत्या.... त्या म्हणजे पेण स्थानकात मिळणारा बटाटा वडा आणि प्रत्येक मुख्य स्थानकात मिळणारे चणे - शेंगदाणे... वेफर्स !! पेण, वडखळ, इंदापूरच्या एस टी डेपोतला शेंगदाणेवाल्यांचा कलकलाट आणि एस टी थांबली रे थांबली की खिडकीजवळ येऊन पुड्या विकायची त्यांची लगबग मला अजून आठवत्ये!! कुणी ''सेंगआलेयsss.....'' असा ओरडायचा तर कुणी ''बोला सेंग ???.'' असा प्रश्नार्थक सूर लावायचा... पण मला सगळ्यात भारी वाटलेला एक प्रकार म्हणजे, त्यांच ''बोला खारे खारे दाणेsss बोला खारे सेंगादाणेsss बोला एक एक रुपया दाणेsss" हे गाणं!!!
   आता एका रुपयात शेंगदाणे मिळत नाहीत आणि या स्टाइलनी शेंगदाणे विकणारा माणूसही हल्ली दिसत नाही... पण तरी अजूनही इंदापूर, पेण स्टॅंड वर शेंगदाणेवाले दिसले की लहानपणीचे दिवस आठवतात...

- रसिका

. . -// .. .. ..//-.... .... a b u s e d . . . . . .. ..//--..---///



Tuesday, January 28, 2014

तू... मी... हे मेघ...


मेघ का बरं रूसले असतील आज?
नेहमीप्रमाणे संध्याकाळी मला सोबत करायला आल्येत खरे;
पण नुसत्याच येरझारा घालतायात... अस्वस्थ....
तू आजही येणार नसल्याची चाहूल लागली असेल का त्यांना?
मी मात्र तू येशील ही आशा विझू न देता, नेमाने रंगवते तुझ चित्र!
पण या चित्रातल्या तुला कळतील का माझ्या मनीचे रंग?
माझा ठावठिकाणा शोधत येशील का तू पावसाळी संध्याकाळी कधी?
मी अन् हे कृष्णमेघ दोघेही वाट पाहतोय तुझी...
''प्रेमवर्षाव'' करण्याकरता...

- रसिका