ना बनाओ अपने दिल को शीशेसा नाज़ुक यारों....
पाओगे उसे टूटा हूआ गम की एकही लकीर से.......

नाहीं बनाओ उसे पत्थर जैसा सख़्त,
जिसतक जसबाद पोहोच ही ना सके...

बनाओ उसे शंख जैसा ज़िंदादील और गेहेरा,
अगर कोई साद दे तो प्रतिसाद दे सके;
और कोई ध्यान से सुननेवाला मिलें, तो अपने गेहेरे राज़ खोल सके....

- रसिका

मन १: ( स्वत:ला ) व्यक्त हो व्यक्त!!
मन २: कशाला? का तुला सतत व्यक्त व्हायचा सोस? अव्यक्त होऊनही; मौनातूनही भावना व्यक्त करता येतात की!
मन १: अरे पण त्याने गैरसमज होतात... आपण बोलल्याशिवाय कळत नाही समोरच्याला...
मन २: अरे पण काही गोष्टी अव्यक्त.. अपूर्ण ठेवण्यातच मज्जा असते... आणि व्यक्त न झाल्यामुळे संबंधही  बिघडत नाहीत!
मन १: ह्मम्म.. पण माझा स्वभावच नाही रे तो! व्यक्त झालं; बोलून टाकलं की कस हलक वाटत...कधी चुकून तुझ्यासारखा वागायला गेलो की घुसमटायला होत!!
मन २: ह्मम्म!! आणि मग लागतो निकाल सगळ्याचा! लोक काय समजायच ते समजतात!!
मन १: लोक नेहमीच त्यांना हव तेच समजतात! म्हणूनच तुझ्यासारख मनात एक, ओठात एक नाही जमणार   मला!! बिघडले संबंध तर बिघडूदेत! मला ज्यांच्याबद्दल प्रचंड प्रेम वाटताय, ज्यांच्याबद्दल आदर, माया वाटत्ये त्यांना मी थेट सांगणार ! जिथे नाही पटणार तिथे स्पष्ट नापसंती दर्शवणार! उगाच गुडी गुडी, तुझ्यासारख पॉलीटीकल वागायला नाही जमणार मला!
मन २: म्हणूनच लोक तुला फटकळ म्हणतात!
मन १: अरे फटकळपणा, भांडण करण हा काही माझा स्वभाव नाही! माझा स्वभाव जे आहे ते मॅनीप्युलेट (manipulate) न करता व्यक्त करण! स्पष्ट! स्वच्छ!
मन २: ह्मम्म... तू असा आहेस म्हणूनच तुला मित्र कमी आहेत!
मन १: असेनातका! जे आहेत ते नक्की माझे आहेत! कुठल्याही वेष्ट्नाशीवाय... मला 'रॉ' स्वीकारणारे!

- रसिका

''शेंगदाणेवाला''.....

    
 

अलीकडे जुहूच्या समुद्रावरच्या या शेंगदाणेवाल्याकडे पाहून आठवलेली एक गंमत... 'फेरीवाले' आणि त्यांची वस्तू विकायची स्टाइल नेहमीच माझा आवडीचा आणि कुतुहलाचा विषय असतो...''शेंगदाणेवाला'' हा असाच माझा एक आवडीचा मनुष्य!
  लहानपणी उन्हाळ्याच्या सुट्टीत खडखडत्या एस टी उर्फ लाल डब्यात बसून गावाला जातानाच्या माझया काही खास आठवणी आहेत... उकाडा.. तापलेली एस टी.. घामाच्या धारा.. कोकणातल्या वेड्या वाकड्या वाटा.. त्यात भारी कंडीशन ( !! ) असलेली, धुराचे लोट सोडणारी एस टी.... रिज़र्वेशन न करता पोरा बाळांसकट प्रवास करणारे प्रवासी... मग अशीच कोणीतरी बाई आपल्या मुलाला मांडीवर घेऊन आमच्या सीट वर गर्दी करून बसल्ये.... त्यात पुढच्या मागच्या किंवा बाजूच्या कोणातरी पोराला उलटी होत्ये.... मग वार्‍याबरोबर सुटलेला तो वास.... मग त्या वासामुळे आपल्याला पण आता उलटी होत्ये की काय अशी वाटणारी भीती!!! मग आईला ''आई अजुन किती लांब आहे!!!'' असं माझ आणि बहिणीच विचारण..... या सगळ्या भयंssकर प्रकारात काही दिलासा देणार्‍या गोष्टी होत्या.... त्या म्हणजे पेण स्थानकात मिळणारा बटाटा वडा आणि प्रत्येक मुख्य स्थानकात मिळणारे चणे - शेंगदाणे... वेफर्स !! पेण, वडखळ, इंदापूरच्या एस टी डेपोतला शेंगदाणेवाल्यांचा कलकलाट आणि एस टी थांबली रे थांबली की खिडकीजवळ येऊन पुड्या विकायची त्यांची लगबग मला अजून आठवत्ये!! कुणी ''सेंगआलेयsss.....'' असा ओरडायचा तर कुणी ''बोला सेंग ???.'' असा प्रश्नार्थक सूर लावायचा... पण मला सगळ्यात भारी वाटलेला एक प्रकार म्हणजे, त्यांच ''बोला खारे खारे दाणेsss बोला खारे सेंगादाणेsss बोला एक एक रुपया दाणेsss" हे गाणं!!!
   आता एका रुपयात शेंगदाणे मिळत नाहीत आणि या स्टाइलनी शेंगदाणे विकणारा माणूसही हल्ली दिसत नाही... पण तरी अजूनही इंदापूर, पेण स्टॅंड वर शेंगदाणेवाले दिसले की लहानपणीचे दिवस आठवतात...

- रसिका

. . -// .. .. ..//-.... .... a b u s e d . . . . . .. ..//--..---///

तू... मी... हे मेघ...

मेघ का बरं रूसले असतील आज?
नेहमीप्रमाणे संध्याकाळी मला सोबत करायला आल्येत खरे;
पण नुसत्याच येरझारा घालतायात... अस्वस्थ....
तू आजही येणार नसल्याची चाहूल लागली असेल का त्यांना?
मी मात्र तू येशील ही आशा विझू न देता, नेमाने रंगवते तुझ चित्र!
पण या चित्रातल्या तुला कळतील का माझ्या मनीचे रंग?
माझा ठावठिकाणा शोधत येशील का तू पावसाळी संध्याकाळी कधी?
मी अन् हे कृष्णमेघ दोघेही वाट पाहतोय तुझी...
''प्रेमवर्षाव'' करण्याकरता...

- रसिका

दु:ख, आघात, अपेक्षाभंग या म्हणाव्या तितक्या नकारात्मक गोष्टी नाहीयेत.... जितकी गरज तीव्र सुख अनुभवण्याची असते तितकीच गरज तीव्र दु:ख अनुभवण्याची आणि ते पचवून त्यातून सही सलामत बाहेर पडण्याची असते... अशा घटना आपल्याला आधीपेक्षा जास्त शहाणे करतात आणि एक नवीनच झळाळी आणतात!!
 
- रसिका

Dedicated to my near and dear ones...... :)

तू आहेस म्हणून माझ जगणं सुंदर, सुसह्य आहे... एरवी इतक्या मोठ्या जगात आपले काही थोड्याच लोकांशी जमते... प्रचंड आवडणारी अशी काही मोजकीच जिव्हाळ्याची लोकं आपल्यासोबत असतात.. त्यात तू मला भेटावस, लाभावस हे माझे केवढे भाग्य! या पेव्हर्स ब्लॉक्स सारखेच आपले बंध घट्ट एकमेकांत गुंतलेले आहेत... काही नाती आपोआप जन्मत: मिळतात.. काही स्वप्रयत्नाने तर काही निव्वळ योगायोगाने... पण तरीही कुठल्याही नात्याचे महत्व तसूभरही कमी होत नाही! माझया लहानसहान आनंदातला, सुख दु:खातला सोबती, कधी माझे नुसते ऐकून घेणारा तरी कधी मला चार गोष्टी ऐकवणारा... काही भेदरलेल्या, प्रचंड खचलेल्या क्षणी पाठीशी उभा राहीलेला तू... तर कधी नुसती पाठीवर थाप टाकून प्रेमाचा प्रचंड वर्षाव करणारा तू... मला हवा आहेस आयुष्यभर!!